Zwężenie cieśni tętnicy głównej (aorty)

Zwężenie cieśni tętnicy głównej (aorty) (Coarctatio aortae. Stenosis isthmi aortae) jest wadą serca wrodzoną występującą bez sinicy oraz bez przecieku.

Zwężenie cieśni tętnicy głównej (aorty) może wystąpić w:
- miejscu odejścia przewodu tętniczego Botalla,
- poniżej miejsca odejścia tego przewodu (zwężenie podprzewodowe),
- powyżej odejścia tego przewodu (zwężenie nadprzewodowe).

Objawy zwężenia cieśni tętnicy głównej (aorty)

W wyniku zwężenia cieśni aorty, w górnej połowie ciała (tj. powyżej zwężenia) dochodzi do wzrostu ciśnienia tętniczego krwi. Stwierdza się różnice w ciśnieniu tętniczym i wypełnieniu tętna między kończynami górnymi, a dolnymi. Osłuchowo w koarktacji aorty można stwierdzić głośny szmer skurczowy nad podstawą serca, a często także skurczowe drżenie klatki piersiowej (koci mruk).

Zwężenie cieśni tętnicy głównej powoduje powiększenie lewej komory, przez co serce może być poszerzone w lewo i w dół. Zmianę sylwetki serca można także wykazać radiologiczne. Łuk aorty jest często niewidoczny, natomiast część wstępującej aorty jest wyraźnie widoczna.

Zwężenie cieśni aorty u dorosłych objawia się często tzw. uzurami, czyli charakterystycznymi ubytkami dolnych brzegów żeber. Uzury powstają przez ucisk ze strony poszerzonych naczyń krążenia obocznego. W elektrokardiogramie występuje odchylenie osi elektrycznej w lewo oraz widoczne są cechy przeciążenia lewej komory serca.

Leczenie zwężenia cieśni tętnicy głównej (aorty)

Leczenie zwężenia cieśni aorty jest zabiegiem operacyjnym, polegającym na wycięciu zwężenia i połączeniu aorty.

Żaneta Malec

Bibliografia
  • "Choroby wewnętrzne", Andrzej Szczeklik, wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków
  • "Choroby wewnętrzne", Franciszek Kokot, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa