Zespół chorego węzła zatokowego

Zespół chorego węzła zatokowego (Sick sinus syndrome. Syndroma bradycardia - tachycardia) polega na zaburzeniach rytmu i przewodnictwa serca ze znaczącym zwolnieniem rytmu węzła zatokowego (poniżej 60/min). W zespole tym mogą pojawić się objawy niedokrwienia mózgu, wywołane krótkotrwałą asystolią serca lub komór (zespół Morgagniego-Adamsa-Stokesa).

Przyczyny zespołu chorego węzła zatokowego

Do zespołu chorego węzła zatokowego może dojść w wyniku:
- zwyrodnieniowego, zapalnego lub niedokrwiennego uszkodzenia węzła zatokowego,
- niemiarowości w pozostałych odcinkach chorobowo zmienionego układu bodźcotwórczego i przewodzącego.

Objawy zespołu chorego węzła zatokowego

Najważniejszym objawem zespołu chorego węzła zatokowego jest zwolnienie lub zahamowanie powstawania pobudzeń w węźle zatokowym nawet w próbie wysiłkowej i po atropinie.

Inne objawy towarzyszące zaburzeniu to:
- wędrowanie rozrusznika,
- napadowe migotanie przedsionków,
- częstoskurcze,
- zahamowanie zatokowe,
- ekstrasystole komorowe,
- zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego,
- może dojść również do krótkotrwałej asystolii serca (a w jej wyniku do niedokrwienia mózgu).

Leczenie zespołu chorego węzła zatokowego

Leczenie objawowe:
- stosowanie antybiotyków w przypadkach zakażenia bakteryjnego,
- zwalczanie niedokrwienia serca (np. w chorobie wieńcowej i zawale serca),
- opanowanie choroby reumatycznej.

Farmakoterapia objawowa opiera się na zastosowaniu glikokortykoidów, atropiny lub preparatów belladony.

Nadpobudliwość serca możemy zwalczać lekami antyarytmicznymi tylko po wszczepienie sztucznego rozrusznika serca. W przeciwnym razie nasili się bradykardia i zaburzenia przewodnictwa.

Żaneta Malec

Bibliografia
  • "Choroby wewnętrzne", Andrzej Szczeklik, wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków
  • "Choroby wewnętrzne", Franciszek Kokot, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa