Zator płuc

Zator płuc powstaje w następstwie zakrzepu żył obwodowych. Wtedy najczęściej powstaje zator tętnicy płucnej oraz zawal płuc. Ponad 95 proc. zatorów płucnych powstaje z zakrzepów z dużych głębokich żył kończyn dolnych.

Przyczyny powstawania zatoru płuc

Predyspozycje do występowania zakrzepicy żylnej to: przedłużony pobyt w łóżku, silny uraz, uogólniony nowotwór, niewydolność zastoinowa serca, zabieg chirurgiczny nóg, kobiety w okresie okołoporodowym oraz stosujące pigułki antykoncepcyjne.

Innymi przyczynami zatoru, które nie są zakrzepowe, mogą być: zator tłuszczowy, zator powietrzny, zator płynem owodniowym, nadużywanie leków dożylnych.

Objawy zatoru płuc

Objawy zatoru płuc są zazwyczaj nieme z powodu małej wielkości. W innych przypadkach może wystąpić: nagły ból opłucnowy, duszność, krwioplucie, prawokomorowa niewydolność serca, nagła zapaść sercowo-naczyniowa, zejście śmiertelne, zawał płuca, nadciśnienie płucne.

Często przyjmuje się, ze pacjenci, którzy doznali jednego zatoru płucnego, mają 30 proc. szanse na powstanie kolejnego zatoru. Profilaktyka polega na wczesnym wstawaniu i rozpoczynaniu chodzenia po porodzie czy operacji, ćwiczeniach nóg, stosowaniu pończoch elastycznych.

Leczenie zatoru płuc

Leczenie zatoru płuc polega głównie na wyeliminowaniu ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej. Dąży się do wyeliminowania zakrzepowego zapalenia żył oraz powstawania żylaków. W tym celu stosuje się leki trombolityczne i przeciwzakrzepowe.

Monika Kozak

Bibliografia
  • "Diagnostyka ogólna chorób wewnętrznych", E. i A. Szczeklik, wyd. PZWL, Warszawa
  • "Patologia", Robbins, wyd. Urban & Partner, Wrocław