Zapalenie opłucnej

Zapalenie opłucnej (łac. pleuritis) oznacza zapalenie opłucnej "per se" lub odczyn zapalny, który toczy się w sąsiadujących narządach. W opłucnej może zbierać się wysięk zapalny zawierający elementy morfotyczne krwi oraz białko (tzw. zapalenie wysiękowe).

Przyczyny zapalenia opłucnej

Głównymi przyczynami wysięku są: nowotwór, inwazja drobnoustrojów, wirusowe zapalenie opłucnej, zawał płuc, reumatoidalne zapalenie stawów, mocznica, toczeń rumieniowaty układowy, zabieg chirurgiczny.

Suche zapalenie, składające się z włóknika, występuje bardzo rzadko, towarzyszy zmianom chorobowym toczącym się w płucu lub poprzedza zapalenie wysiękowe. Ogólny podział zapalenia opłucnej to: miejscowe, rozlane, ostre, przewlekłe.

Objawy zapalenia opłucnej

W zapaleniu opłucnej występują bóle w klatce piersiowej o silnym i klującym charakterze. Bóle te łagodnieją w miarę narastania płynu. Choroba daje rzekomo grypowy początek. Występują w niej stany podgorączkowe. Osłuchowo stwierdzone jest tarcie oskrzela, a opukowo – stłumienie odgłosu nad płynem.

Leczenie zapalenia opłucnej

Gdy zapalenie opłucnej jest wtórne, należy leczyć chorobę podstawową. W postaci suchej stosuje się analgetyki. Często niezbędne jest odbarczenie płuca i narządów śródpiersia, które są uciśnięte.

Rzadko należy wykonać drenaż opłucnej z zastosowaniem ciągłego ssania, które ewakuuje zalęgająca wydzielinę.

Monika Kozak

Bibliografia
  • "Diagnostyka ogólna chorób wewnętrznych", E. i A. Szczeklik, wyd. PZWL, Warszawa
  • "Interna dla stomatologów", G. Oehler, W. H. Krause, wyd. PZWL, Warszawa
  • "Patologia", Robbins, wyd. Urban & Partner, Wrocław