Zakażenia ostre górnych dróg oddechowych

Zakażenia ostre górnych dróg oddechowych są to najpowszechniejsze zakażenia wśród ludzi. Często objawiają się jako zwykłe przeziębienia. Najczęstszymi patogenami są wirusy nieżytu nosa (rhinoviruses) oraz coronaviruses, wirusy grypy czy adenowirusy. Dodatkowo do zakażenia przyłączają się bakterie. Często jednak nie można ustalić przebiegu choroby. Większość zakażeń górnych dróg oddechowych przebiega zima lub późną jesienią.

Do zakażeń górnych dróg oddechowych zalicza się: alergiczny lub naczynioruchowy nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie gardła lub krtani, zapalenie tchawicy, polipowatość nosa. Mogą być one związane z występowaniem infekcji w dolnym odcinku dróg oddechowych.

Objawy ostrych zakażeń górnych dróg oddechowych

Do objawów ostrych zakażeń górnych dróg oddechowych zaliczane są: przekrwienie nosa i wodnisto-śluzowa wydzielina, drapanie w gardle, kichanie, suchość krtani, stan podgorączkowy.

Nieżyt nosa alergiczny powstaje poprzez ekspozycję na swoisty alergen. Powstaje wczesnym latem, np. w porze pylenia traw. Do charakterystycznych objawów schorzenia zalicza się: zaczerwienienie spojówek, kichanie, obrzęk gruczołów łzowych.

W zapaleniu zatok pacjenci odczuwają trudności w oddychaniu przez nos oraz bóle w okolicy szczęki oraz skroniowej. W ostrym zapaleniu stwierdza się bolesność uciskową ujść nerwu trójdzielnego.

Leczenie ostrych zakażeń górnych dróg oddechowych

Procesy alergiczne leczy się przyczynowo np. preparatami antyhistaminowymi. W ropnych zapaleniach stosowana jest antybiotykoterapia. W infekcjach paciorkowcowych i gronkowcowych podawana jest cefalosporyna lub penicylina. W stanach zapalnych zatok należy je mechanicznie odbarczyć. W zapaleniach wirusowych stosuje się interferony.

Monika Kozak

Bibliografia
  • "Interna dla stomatologów", G. Oehler, W. H. Krause, wyd. PZWL, Warszawa
  • "Patologia", Robbins, wyd. Urban & Partner, Wrocław