Wyprysk łojotokowy

Wypryskiem łojotokowym nazywane są wszelkie zmiany rozwijające się na skórze na podłożu łojotokowym, umiejscowione przede wszystkim w okolicach owłosionej skóry głowy oraz na obszarach przewlekle drażnionych.

Wyprysk ten pojawia się z reguły u osób z problemem łojotoku. Przypuszcza się, że czynnikiem wywołującym jest patogen Pityrosporum ovale. Mechanizm nieprawidłowej reakcji układu odpornościowego nie został udowodniony, natomiast wykazano, że czynniki psychiczne mają wpływ na nasilenie procesu chorobowego.

Objawy wyprysku łojotokowego

Zmiany skórne o charakterze rumieniowym i złuszczającym z reguły są wyraźnie odgraniczone od zdrowych obszarów. Często mają obrączkowaty kształt, ze względu na tendencję do cofania się najpierw zmian położonych centralnie, a dopiero później obwodowo.

Najczęstszą lokalizacją wyprysku łojotokowego jest skóra owłosionych obszarów głowy oraz okolice zauszne, twarz - przede wszystkim w linii środkowej (tzn. czoło, brwi, okolice nosowo-policzkowe). Również zajęte procesem chorobowym mogą być obszary skóry położonej miedzy łopatkami i na wysokości mostka, a także w okolicach zgięć stawowych.

Świąd towarzyszący zmianom w wyprysku łojotokowym jest różnie nasilony, niektórzy nie zgłaszają w ogóle tej dolegliwości. Przebieg choroby jest przewlekły i nawrotowy. Zaostrzenia pojawiają się przede wszystkim jesienią i zimą. W zmianach długotrwale utrzymujących się na głowie dojść może do przerzedzenia włosów, czasem także brwi.

Rozpoznanie wyprysku łojotokowego

Rozpoznanie wyprysku łojotokowego ustala się na podstawie wyglądu i lokalizacji zmian skórnych. Z wywiadu ważną informację stanowi współistnieje łojotoku u pacjenta. W różnicowaniu uwzględnia się łuszczycę, grzybicę skóry oraz łupież różowy Giberta, a także inne schorzenia przebiegające ze zmianami skórnymi podobnymi do wykwitów obserwowanych w wyprysku łojotokowym.

Leczenie wyprysku łojotokowego

Leczenie wyprysku łojotokowego może mieć charakter miejscowy lub ogólny. W zależności od rodzaju wykwitów na ogniska zmian stosuje się okłady, kremy, aerozole z glikosteroidami i antybiotykami lub środkami odkażającymi.

Wyprysk łojotokowy u noworodków

Wyprysk łojotokowy u noworodków są to zmiany wypryskowe i łojotokowe, przede wszystkim w obrębie skóry owłosionej głowy i fałdów skórnych, pojawiające się u noworodków w pierwszych miesiącach życia.

W powstawaniu tych zmian biorą udział czynniki hormonalne pochodzące od matki lub dziecka w początkowych tygodniach życia. Poza tym znaczenie mogą mieć zakażenia drożdżakowe skóry i przewodu pokarmowego. Choroba objawia się obecnością nawarstwionych strupów i niewielkim świądem.

Przebieg wyprysku łojotokowego u noworodków jest wielomiesięczny, jednak zmiany skórne ustępują samoistnie i nie mają tendencji do nawracania. Schorzenie różnicuje się z atopowym wypryskiem dziecięcym, erytrodermicznym łojotokowym zapaleniem skóry oraz histiocytozą X.

Leczenie wyprysku łojotokowego u noworodków jest podobne do postępowania w przypadku wyprysku łojotokowego występującego u osób dorosłych. Wskazane jest u noworodków zastosowanie leków przeciwgrzybiczych, np. ketokonazolu.

Mariusz Kłos

Bibliografia
  • "Choroby skóry dla studentów medycyny i lekarzy", Stefania Jabłońska, Tadeusz Chorzelski, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa