Zapalenie tarczycy Hashimoto (wole limfocytarne, choroba Hashimoto)

Zapalenie tarczycy Hashimoto (wole limfocytarne, choroba Hashimoto, przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy) (Thyfooiditis Hashimoto Struma lymphomatosa) należy do zapaleń przewlekłych tarczycy o podłożu immunologicznym. Zmiany chorobowe mogą równomiernie obejmować cały narząd lub ograniczają się do części tarczycy.

W swoim przebiegu początkowo jest niezauważalna, występuje niezależnie od wieku i płci, jednak częściej na ten typ zapalenia tarczycy chorują kobiety między 40. a 50. rokiem życia. W późnym okresie swojego rozwoju choroba Hashimoto prowadzi do zmniejszenia wymiarów tarczycy i jej zwłóknienia doprowadzając do przewlekłej niedoczynności gruczołu.

Objawy choroby Hashimoto

- tylko w początkowej fazie choroby występuje symetryczne powiększenie gruczołu wraz z upływem czasu trwania choroby tarczyca stopniowo zmniejsza się,
- ograniczenie aktywności hormonalnej tarczycy,
- postępujące niszczenie tkanki tarczycy,
- zwłóknienie narządu, z zanikiem pęcherzyków,
- zapalenie limfocytarne (obfite nacieki z limfocytów, z rozsianymi ogniskami rozmnażania),
- obecność szkodliwych przeciwciał (głównie przeciwko tyreoglobulinie i peroksydazie tarczycowej).

Przyczyna choroby Hashimoto

Choroba Hashimoto zaliczana jest do grupy zapaleń z czynnikiem autoimmunizacji. Przyczyną choroby Hashimoto jest samoutrwalana reakcja łańcuchowa, w toku której uwalniane antygeny wywołują powstanie autoprzeciwciał, powodujących uszkodzenie pęcherzyków gruczołu. Zjawisku temu towarzyszy inwazja limfocytów i komórek plazmatycznych oraz narastająca hiperimmunizacja.

Dotychczas wykryte szkodliwe przeciwciała to przeciwciała reagujące z antygenami komórkowymi, zlokalizowanymi w cytoplazmie komórek nabłonka pęcherzykowego (antygen mikrosomalny) i w jądrach tych komórek (antygen jądrowy) oraz przeciwciała wobec koloidu tarczycy, t j. przeciw wymienionej już tyreoglobulinie oraz przeciw drugiemu antygenowi koloidu, zwanym inaczej proteazą tarczycową.

Leczenie choroby Hashimoto

Leczenie wola Hashimoto polega na podawaniu tyreoidyny, kortyzonu lub jego pochodnych obniżających intensywność odczynu między antygenem i przeciwciałem.

Leczenie tyreoidyną jest długotrwałe i bezwzględnie wymagane przy przewlekłej niedoczynności tarczycy.

Żaneta Malec

Bibliografia
  • "Choroby wewnętrzne", Andrzej Szczeklik, wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków
  • "Choroby wewnętrzne", Franciszek Kokot, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa

Komentarze Zapalenie tarczycy Hashimoto

Leokadia | 2009-01-04 13:48

Mam 70 lat choruje na niedoczynność tarczycy hashimoto. leczę sie od kilku lat .w listopadzie .b r.zabrało mnie pogotowie do szpitala o wysokim ciśnieniu 240/150,i dławiącym bolu w klatce piersiowej .leżałam 11 dni pod kroplówkami .poczułam sie lepiej ,dostałam skierowanie na koronografie 2 02,nie wiem czy wytrzymam,wiek ,brak sil zero odporności niedokrwiennosc serca ccs .jeden lekarz wysyła a ,drugi odradza jestem w kropce .proszę ,pomóżcie ja jeszcze chce żyć .mój wskaźnik hormon ..15 teraz mam zapalenie krtani i męczący kaszel .dostałam antybiotyk ,ale nic mi nie pomaga ,co mam dalej robić czekam na odpowiedz leokadia.

Maria K | 2009-02-07 21:26

Leczę się EuthyroxemN z powodu ch. Hashimoto. Podczas pobierania dawek pow.45-50 mcg zauważyłam niekorzystne zmiany włosów (ich ścieńczenie, przerzedzenie) pomimo, że ogólnie czułam się b.dobrze.Endokrynolodzy ten problem traktują jako nieważny.Czy to znana zależność, czy jakiś zbieg innych czynników?

Donata | 2009-02-10 14:12

Dzień dobry!
Zdiagnozowano, po moim rocznym nacisku chorobę Hashimoto i niedoczynność tarczycy. Włączono Letrox i na tym się kończy. Z Pani atrykułu wywnioskowałam, że chorobę Hashimoto można, a nawet należy leczyć. Opinia Pani jest dla mnie przekonywująca. Za to innych lekarzy endokrynologów nie. Na zadane moje pytanie odpowiedź brzmi: choroby Hashimoto nie leczy się dopóki nie wystąpią objawy niedoczynności lub nadczynności tarczycy. Z własnego doświadczenia wiem, że po wzięciu tabletki o działaniu przeciwzapalnym lepiej się czuję i wola zmniejsza się. Proszę wyjaśnić mi zatem, czy takie skojarzone leczenie byłoby skuteczniejsze?
Pozdrawiam i życzę wszystkim dużo zdrowia
Donata

krzysztof | 2009-02-11 16:25

Żona od dłuższego czasu leczy tarczycę. Po wielu zmianach metod i dawek lekarstw ( podano nawet środek promieniotwórczy)otrzymuje w tej chwili eutyroks.Jest pod okresową - myślę zbyt rzadko - kontrolą endokrynologiczną.
Ostatnie ( dzisiejsze) badanie USG wykazało :
WYMIARY TARCZYCY:
prawy płat: 1 Ox7x2Omm (V4,2ml),
lewy płat: 9x5x1 8 mm (V0,4m1),
cieśń: 2 mm.
Całkowita objętość tarczycy - 4,6ml.
POŁOŻENIE: prawidłowe.
RUCHOMOSC: w normie.
ECHOSTRUKTURA MIĄŻSZU: Tarczyca o zmniejszonych wymiarach (cechy zaniku) jej miąższ
niejednorodny, hipoechogeniczny, o prawidłowych przepływach miąższowych w badaniu metodą Dopplera
kolorowego i mocy.
ZMIANY OGNISKOWE W MIĄŻSZU: W biegunie dolnym prawego płata izoechogeniczny guzek o
wym. 5x7x8mm, W biegunie dolnym lewego płata guzek w większości z cechami zwyrodnienia
torbielowatego o wym. lOx5x8mm. Wymienione guzki wykazują typ II (okołoguzkowy) przepływów w
badaniu metodą Dopplera kolorowego i mocy.
WĘZŁY CHŁONNE SZYI: obustronnie nie stwierdzono.
WNIOSKI: Cechy patologii miąższowo guzkowe. Obraz usg przemawia za chorobą Hashimoto z cechami
zaniku miąższu tarczycy.
Martwi mnie to, że pojawia się nowe schorzenie, mimo systematycznego leczenia. Czy można wykluczyć tą chorobę, jak ją leczyć?
Pozdrawiam

Wszystkie komentarze artykułu Zapalenie tarczycy Hashimoto