Wierzchniactwo

Wierzchniactwo częściej występują u chłopców i pojawia się klika razy na sto tysięcy żywych urodzeń. Nie wykazano genetycznego uwarunkowania, chociaż stwierdza się wady również u rodzeństwa i członków rodziny chorego dziecka.

Wierzchniactwo u dziewcząt

U dziewcząt wierzchniactwo występuje wyjątkowo rzadko. Postać z niepełnym trzymaniem moczu obejmuje tylko rozszczep łechtaczki. W typie z całkowitym zaburzeniem funkcji trzymania moczu proces chorobowy dotyczy również rozszczepienia spojenia łonowego i zajęcia cewki moczowej.

Wierzchniactwo u chłopców

U chłopców wierzchniactwo ta także może być niepełna (bez utraty funkcji trzymania moczu) lub bardziej zaawansowana, aż do całkowitej włącznie. W łagodnym typie wierzchniactwa ujście cewki moczowej zlokalizowane jest na grzbiecie prącia, w postaci zaawansowanej prącie jest skrócone (wciągnięte pod spojenie łonowe), a ujście cewki moczowej ziejące. W typie tym współistnieje całkowite nietrzymanie moczu.

Mariusz Kłos

Bibliografia
  • "Pediatria", red. nauk. Krystyna Kubicka, Wanda Kawalec, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
  • "Urologia. Podręcznik dla studentów medycyny", red. nauk. Andrzej Borkowski, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa