Urazy otwarte prącia

Otwarte rany w obrębie prącia mogą mieć jedynie charakter powierzchowny i dotyczyć wyłącznie skóry. Uszkodzenie ciał jamistych wymaga natomiast natychmiastowego ich zszycia.

Jeżeli współistnieje uszkodzenie cewki moczowej, stanowi to wskazanie do wytworzenia czasowej cystostomii punkcyjnej (mocz odprowadzany jest przez odpływ z pęcherza moczowego na zewnątrz).

Oskalpowanie prącia

Oskalpowanie prącia, czyli ubytek skóry pełnej grubości, należy do cięższych ran prącia. Uszkodzenie to może mieć charakter częściowy lub całkowity.

Podstawową metodą postępowania jest wykonanie przeszczepu skóry niepełnej grubości i pokrycie ubytków (przy oskalpowaniu częściowym), natomiast w przypadkach całkowitego oskalpowania postępowanie jest bardziej skomplikowane i wymaga umiejscowienia prącia w tunelu podskórnym okolicy łonowej.

Amputacja prącia

Amputacja prącia należy do najcięższych urazów. Podział obejmuje um

owienie i rozległość powstałego uszkodzenia. Rany te mogą mieć charakter zupełny (kiedy odcięta część prącia nie łączy się z nasadą) i niezupełny (gdy odcięty fragment pozostaje w kontakcie z nasadą za pośrednictwem tkanek, które stanowią szypułę amputowanej części).

O odcięciu całkowitym mówi się, kiedy linia cięcia znajduje się przy samej nasadzie prącia, a z amputacją niecałkowitą wiąże się przebieg linii w pewnym oddaleniu od nasady prącia.

W każdej sytuacji zaopatrywania należy mieć na uwadze zasadę zachowania odciętej części, najlepsze efekty terapeutyczne uzyskuje się po zastosowaniu technik mikrochirurgicznych w porównaniu z innym postępowaniem.

Mariusz Kłos

Bibliografia
  • "Urologia. Podręcznik dla studentów medycyny", red. nauk. Andrzej Borkowski, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
  • "Podręcznik urologii Diagnostyka i leczenie" Mike B. Siroky, Robert D. Oates, Richard K. Babayan, red. wyd. pol. Krzysztof Bar, wyd. Czelej, Lublin