Słaba czynność skurczowa jest nieprawidłowością dotyczącą sił wydalających i występuje kiedy skurcze mięśniówki macicy są zbyt słabe, krótkie lub rzadkie, co uniemożliwia regularne postępowanie porodu.
Nie każde osłabienie skurczów oznacza słabą czynność skurczową, np. po pęknięciu pęcherza płodowego występuje krótka fizjologiczna przerwa w skurczach. W ocenie słabej czynności skurczowej ważne jest, czy pęcherz płodowy jest zachowany, czy pękł (dopóki jest obecny, osłabienie czynności skurczowej mięśni macicy jest sprawą drugorzędną).
Podczas wewnątrzowodniowego pomiaru ciśnienia o osłabionej czynności skurczowej mówi się, gdy rejestrowane wartości ciśnienia wynoszą 25-30 milimetrów słupa rtęci lub kiedy w okresie rozwierania szyjki macicy częstość skurczów jest mniejsza niż 3 w czasie 10 minut.
Na początku porodu nasilenie słabej czynności skurczowej można rozpocząć metodami fizycznymi. Należą do nich opróżnienie pęcherza moczowego i jelit (doodbytniczy wlew jest najczęściej najsilniejszym środkiem naskurczowym), ciepła kąpiel lub ciepły prysznic (kąpiel zaleca się, kiedy zachowany jest pęcherz płodowy, po jego pęknięciu istnieje ryzyko zakażenia, dlatego można jedynie wziąć prysznic).
Jeżeli zastosowanie tych metod nie doprowadzi do rozwoju akcji porodowej, wdrożyć należy leczenie farmakologiczne. Obecnie najczęściej stosowanymi lekami są preparaty oksytocyny, do wzniecenia porodu stosuje się ponadto prostaglandynę E2. Środki naskurczowe mogą być podawane w uzasadnionych przypadkach, a najważniejszym wskazaniem jest osłabienie czynności skurczowej.
Nie wolno zalecać środków naskurczowych, zanim rodząca nie zostanie zbadana zewnętrznie i wewnętrznie oraz nim nie wykona się badania kardiotokograficznego (obrazującego czynność serca płodu i mięśnia macicy).
Mariusz Kłos
Interna.com.pl › forum chorób + mapa + info