Rytm parasystoliczny (parasystolia)

Rytm parasystoliczny (parasystolia) to niemiarowość pracy serca powstała w wyniku rytmicznego wysyłania pobudzeń przez ognisko pozazatokowe (ektopowe), chronione przed pobudzeniem z węzła zatokowego okołoogniskowym blokiem ochronnym. W przypadku parasystolii, pobudzenia przedwczesne występują w sposób niezależny (niesprzężony) od rytmu zatokowego.

Pobudzenia parasystoliczne są ektopicznymi pobudzeniami komorowymi o jednakowej morfologii zespołów QRS. Rytm parasystoliczny często jest obserwowany w ciężkich schorzeniach serca.

W przypadku zawału serca lub niedokrwieniu mięśnia sercowego wystąpienie rytmu parasystolicznego może powodować częstoskurcze komorowe (VT) lub migotanie komór (VF).

Rozpoznanie rytmu parasystolicznego

W badaniu EKG załamki rytmu zatokowego i ektopowego charakteryzują się zmiennymi odstępami pomiędzy sobą oraz pojawianiem się pobudzeń zsumowanych, czyli zespołów komorowych o kształcie będącym wypadkową pobudzenia zatokowego i ektopowego (fusion beats). Rytm zatokowy i ektopowy przeplatają się wzajemnie, zależnie od tego, które pobudzenie trafia na okres refrakcji, a które na okres pobudliwości komór.

Rytm z ogniska ektopowego można rozpoznać tylko w badaniu elektrokardiograficznym (EKG). Zespoły komorowe pochodzące z ogniska ektopowego mają zawsze ten sam kształt. Odstępy między nimi są wielokrotnością pewnej stałej wielkości, natomiast ich odstęp od pobudzeń zatokowych jest różny.

Żaneta Malec

Bibliografia
  • "Choroby wewnętrzne", Andrzej Szczeklik, wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków
  • "Choroby wewnętrzne", Franciszek Kokot, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa