Rumień trwały jest schorzeniem skórnym cechującym się obecnością najczęściej pojedynczych wykwitów o brunatnym kolorze, które są wyraźnie odgraniczone od zdrowych tkanek i mają tendencje do nawrotów w tej samej lokalizacji po zażyciu preparatu farmakologicznego, odpowiedzialnego za wystąpienie nieprawidłowości skórnych.
Czynnikami wywołującymi wykwity są różne środki lecznicze, przede wszystkim z grupy barbituranów. Ponadto kwas acetylosalicylowy, aminofenazon, fenacetyna, sulfonamidy i inne leki mogą indukować rozwój rumienia trwałego.
Dobrze odgraniczone, brunatne plamy położone w poziomie skóry, pojedyncze wykwity, niewystępowanie objawów ogólnych i dodatni wywiad w kierunku przyjmowania określonych preparatów farmakologicznych, umożliwiają rozpoznanie rumienia trwałego.
W diagnostyce różnicowej rumienia trwałego należy wziąć pod uwagę przede wszystkim liszaja płaskiego barwnikowego (w jego przebiegu obecne są grudki i świąd), przebarwienia pozapalne (bez skłonności do nawrotów w tej samej lokalizacji) i płaskie znamiona barwnikowe (obserwowane są już w okresie wczesnego dzieciństwa).
Mariusz Kłos
Interna.com.pl › forum chorób + mapa + info