Rozedma płuc

Rozedmę płuc określa się jako trwałe powiększenie ponad normę przestrzeni powietrznych, które są położone na obwodzie oskrzelików końcowych. Dodatkowo destrukcji ulegają ściany pęcherzyków.

Rozedma płuc występuje u około 50 proc. osób dorosłych. Najczęściej jest związana z intensywnym paleniem papierosów, zwłaszcza wśród płci męskiej. W najnowszych badaniach rozedma jest konsekwencją zaburzeń równowagi proteaza-antyproteaza oraz oksydacja-antyoksydacja.

Rodzaje rozedmy płuc

Występuje klika postaci rozedmy:

- Rozedma płuc zaporowa (rozedma płuc obturacyjna) to następstwo zwężenia światła oskrzeli, które jest spowodowane kurczem mięśniówki, wysiękiem, przekrwieniem lub obrzękiem śluzówki.

- Rozedma płuc starcza to następstwo utraty elastyczności tkanki płucnej wraz z wiekiem.

- Rozedma płuc wyrównawcza (rozedma płuc zastępcza) występuje w częściach płuc przylegających do obszarów niedodmy lub zwłóknienia oraz w płucach zniekształconych z powodu skrzywienia kręgosłupa.

- Rozedma płuc wrodzona jest spowodowana zaburzeniami rozwoju układu chrzestnego oskrzeli, ucisk na oskrzele przez nieprawidłowe naczynia lub torbiele, niedorozwój włókien elastycznych, pofałdowanie błony śluzowej.

Objawy rozedmy płuc

Do objawów rozedmy płuc:
- postępujący spadek sił;
- zadyszka wysiłkowa, duszność spoczynkowa;
- deformacja klatki piersiowej - klatka piersiowa beczkowata oraz wysokie, wdechowe jej ustawienie;
- szczupła sylwetka pacjenta;
- odgłos bębenkowy nad płucami w badaniu opukowym;
- obniżenie słabo wydolnych oddechowo dolnych granic płuc;
- upośledzona słyszalność tonów serca;
- brak suchego rzężenia płuc podczas osłuchiwania;
- wtórne nadciśnienie płucne.

Leczenie rozedmy płuc

Niestety ciągle trwają liczne badania nad swoistym leczeniem rozedmy płuc. Jedynym wyjątkiem jest przyjmowanie alfa1-antytrypsyny w trakcie jej niedoboru. Nieswoiste leczenie polega na wyeliminowaniu czynników szkodliwych, np. dymu tytoniowego. Jedną z postaci rozedmy - rozedmę pęcherzykową - leczy się poprzez wycięcie luz zeszycie samego pęcherzyka.

Monika Kozak

Bibliografia
  • "Diagnostyka ogólna chorób wewnętrznych", E. i A. Szczeklik, wyd. PZWL, Warszawa
  • "Interna dla stomatologów", G. Oehler, W. H. Krause, wyd. PZWL, Warszawa
  • "Patologia", Robbins, wyd. Urban & Partner, Wrocław
  • "Pediatria", B. Górnicki, B. Dębiec, wyd. PZWL, Warszawa