Przewlekły zespół płucno-sercowy (przewlekłe serce płucne, łac. syndroma pulmono-cardiale chroni cum, cor pulmonale chronicum) to przerost mięśnia prawej komory serca w wyniku długotrwałego i stopniowego wzrostu ciśnienia w krążeniu płucnym spowodowanego głównie przewlekłymi chorobami płuc. Ostatecznie prowadzi do przeciążenia prawej komory serca i niewydolności krążenia.
Przyczyny przewlekłego zespołu płucno - sercowego
Przyczyną przewlekłego zespołu płucno - sercowego jest przewlekłe utrudnienie wymiany gazowej w płucach i zmniejszenie ich powierzchni oddechowej w wyniku:
-
długotrwałych chorób płuc powodujących zmniejszenie powierzchni oddechowej. Głównie dotyczy to zaporowej rozedmy płuc, która powstaje najczęściej w wyniku długotrwałych stanów chorobowych oskrzeli (dychawica oskrzelowa, przewlekły nieżyt oskrzeli). Inne choroby wpływające na zmniejszenie powierzchni oddechowej płuc to pylica, gruźlica, rozstrzenie oskrzelowe, kolagenozy ze zmianami w płucach, mukowiscydoza, sarkoidoza, nowotwory płuc, wrodzona torbielowatość płuc,
-
zmiany w obrębie klatki piersiowej tj.: wrodzone zniekształcenie klatki piersiowej, kyfoskoliozę, stany po torakoplastyce, rozległe zwłóknienia opłucnowe, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, a także otyłość z hipowentylacją pęcherzykową (zespół Pickwicka).
W przebiegu przewlekłego zespołu płucno - sercowego dochodzi do utrudnionej wymiany gazowej w płucach i wydalania dwutlenku węgla oraz zmniejszenia powierzchni oddechowej.
W konsekwencji do zaburzeń takich jak:
- hipoksja (spadek wysycenia tlenem krwi),
- sinica,
- hiperkapnia (wzrost zawartości CO2),
- zaburzenia mózgowe,
- śpiączka u chorych z zaawansowanym sercem płucnym.
W przeciągu długotrwale narastających zaburzeń, organizm wytwarza mechanizmy korygujące upośledzenia. Są to: hiperwentylacja i przerost prawej komory serca.
Objawy przewlekłego zespołu płucno - sercowego
Objawy przewlekłego zespołu płucno - sercowego zależą w dużej mierze od choroby podstawowej.
Najczęstszymi dolegliwościami są:
- duszność i kaszel (ze śluzowo-ropną plwociną),
- sinica (najpierw warg, nosa i obwodowych części kończyn, potem uogólniona),
- mała ruchomość klatki piersiowej i płuc,
- powiększone serce,
- rozszerzone żyły szyjne,
- przyspieszony oddech,
- nadmiernie jawny odgłos opukowy nad polami płucnymi,
- słabo wyczuwalne uderzenie koniuszkowe,
- możliwe przyspieszone tętno,
- objawy niewydolności prawo komorowej (powiększenie wątroby i obrzęki).
Diagnoza przewlekłego zespołu płucno - sercowego
Diagnoza przewlekłego zespołu płucno - sercowego opiera się na stwierdzeniu przewlekłej choroby płuc i potwierdzonych w badaniach (EKG) cech przeciążenia prawej komory.
W diagnozie różnicowej należy uwzględnić wady serca i zwężenie lewego ujścia żylnego (przyczyny nadciśnienia w krążeniu płucnym).
Badanie radiologiczne wskazuje na przerost prawej komory oraz rozszerzenie tętnicy płucnej i jej rozgałęzień.
W badaniu EKG występuje: dekstrogram, wysoki kończysty załamek P (w II i III odprowadzeniu), ujemny załamek T (w odprowadzeniu II i III), szeroki i głęboki załamek S (w odprowadzeniu I ).
W badaniu gazometrycznym stwierdza się hipoksje i hiperkapnie.
Badania dodatkowe wykazują:
- wzrost liczby krwinek czerwonych,
- zwiększony poziom hemoglobiny,
- zwolnione OB,
- podwyższone ciśnienie żylne krwi,
- malejąca pojemność życiowa płuc.
Leczenie przewlekłego zespołu płucno-sercowego
Leczenie przewlekłego zespołu płucno - sercowego opiera się na terapii choroby podstawowej. Najczęściej stosuje się leki rozszerzające naczynia w płucach (blokery kanału wapniowego) oraz leki moczopędne. Chorzy powinni unikać infekcji dróg oddechowych i czynników je podrażniających (palenie papierosów). W przypadku wystąpienia infekcji dróg oddechowych stosuje się antybiotykoterapię, a przy nawracającej zatorowości płucnej leki zmniejszające krzepliwość krwi.
Żaneta Malec