Potówka

Potówka występuje w dwóch odmianach klinicznych: zwykłej i czerwonej. Potówka zwykła jest zwykle rozsiana, potówki są drobne i przezroczyste. Mają charakter pęcherzykowy i są związane z ujściami gruczołów potowych, ale nie wykazują cech procesu zapalnego. Potówki czerwone są natomiast grudkami zapalnymi i pojawiają się na rozległych obszarach skórnych.

Przyczyny powstawania potówki Czynnikiem predysponującym do rozwoju potówek zwykłych jest przegrzanie, przede wszystkim u małych dzieci, a u dorosłych zależne jest od czynników zawodowych lub przebywania w gorącym klimacie.

W potówkach czerwonych rolę odgrywają infekcje bakteryjne, które doprowadzają do zaczopowania ujść przewodów potowych przez masy rogowe. Wtórnie rozwija się odczyn zapalny okolic objętych występowaniem potówek.

Objawy potówki

Zmiany skórne przy potówce cechują się różnym umiejscowieniem, najczęściej dotyczą skóry tułowia. W zależności od odmiany mogą mieć charakter pęcherzyków (postać zwykła) lub zapalnych grudek (postać czerwona).

Przebieg kliniczny potówki jest przeważnie krótkotrwały, zmiany skórne nagle pojawiają się, ale również szybko ustępują, pozostawiając niewielkie drobnopłatowe złuszczanie się naskórka. Potówki czerwone mają zazwyczaj bardziej przewlekły charakter, dodatkowo w ich przebiegu występować mogą dolegliwości bólowe i świąd o różnym stopniu nasilenia.

Rozpoznanie potówki

Rozpoznanie potówki nie jest trudne do ustalenia, opiera się przede wszystkim na typowych cechach morfologicznych zmian skórnych i wywiadzie chorobowym. W rozpoznaniu różnicowym należy wziąć pod uwagę wysypki skórne rozwijające się po stosowaniu niektórych leków lub podawaniu pewnych pokarmów (obecne są wówczas tzw. grudki wysiękowe, a zmiany zlokalizowane są również poza okolicami osłoniętymi i cechują się znacznym nasileniem świądu).

Leczenie i rokowanie przy potówce

Postępowanie terapeutyczne przy potówce polega na miejscowym stosowaniu preparatów farmakologicznych. Podaje się zasypki zawierające kwas borowy i papki z mentolem. Zasadnicze znaczenie ma wyeliminowanie czynników sprawczych (np. przegrzewania, pracy i przebywania w wysokiej temperaturze oraz znacznej wilgotności powietrza).

Rokowanie w potówkach jest pomyślne. Schorzenie nie jest związane z trwałymi powikłaniami i pogorszeniem aktywności życiowej. Wdrożone leczenie jest na ogół skuteczne.

Mariusz Kłos

Bibliografia
  • "Choroby skóry dla studentów medycyny i lekarzy", Stefania Jabłońska, Tadeusz Chorzelski, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
  • "Dermatologia i wenerologia, podręcznik dla szkół medycznych", wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa