Odmiana zwykła rumienia wielopostaciowego

Odmiana zwykła rumienia wielopostaciowego przebiega z sinoczerwonymi i obrzękowymi zmianami skórnymi, które są dobrze odgraniczone od otoczenia. Niekiedy oprócz ognisk rumieniowych obserwuje się także pęcherze.

Odmiana zwykła rumienia wielopostaciowego zlokalizowana jest na skórze i błonach śluzowych jamy ustnej. Przyczyny pojawienia się nieprawidłowości skórnych to infekcje wirusowe, przede wszystkim opryszczkowe; zakażenia bakteryjne, najczęściej gronkowcowe; zapalenia płuc o podłożu infekcji atypowych; a także w wyniku stosowania niektórych leków dojść może do rozwoju nieprawidłowości w obrębie skóry.

Objawy odmiany zwykłej rumienia wielopostaciowego

Wykwity skórne przy odmianie zwykłej rumienia wielopostaciowego mają charakter rumieniowo-obrzękowych ognisk z różnie nasilonym procesem zapalnym. Zmiany mają tendencje do tworzenia koncentrycznych figur i obrączek. Mogą pojawiać się pęcherze (postać pęcherzowa schorzenia) lub zmiany krwotoczne (odmiana krwotoczna choroby).

Umiejscowienie wykwitów przy odmianie zwykłej rumienia wielopostaciowego to najczęściej okolice kończyn dolnych i górnych, ale nieprawidłowości skórne mogą również dotyczyć błon śluzowych jamy ustnej i okolic płciowych. Przebieg schorzenia jest kilkutygodniowy.

Często współistnieją objawy ogólne w odmianie zwykłej rumienia wielopostaciowego to przede wszystkim podwyższona temperatura ciała i bóle stawowo-mięśniowe, mają one jednak przejściowy charakter i są przemijające.

Rozpoznanie odmiany zwykłej rumienia wielopostaciowego

Diagnoza odmiany zwykłej rumienia wielopostaciowego jest stawiana w oparciu o typowy wygląd wykwitów skórnych i ich charakterystyczną lokalizację, ponadto ważne jest stwierdzenie niewielkiego stopnia objawów ogólnoustrojowych i skłonności do nawrotów schorzenia.

Istotne przy odmianie zwykłej rumienia wielopostaciowego jest potwierdzenie ewentualnej wcześniejszej infekcji lub stosowania leków, które mogą wywołać postać łagodną rumienia wielopostaciowego. Różnicowanie wymaga wykluczenia tzw. pokrzywki festonowatej i pemfigoidu.

Leczenie odmiany zwykłej rumienia wielopostaciowego

W leczeniu odmiany zwykłej rumienia wielopostaciowego możliwe jest prowadzenie terapii miejscowej lub ogólnej. W przypadku podejrzenia związku z zakażeniem wirusem opryszczki wskazane jest podawanie doustne acyklowiru. Ponadto stosuje się preparaty odczulające (wapń, leki przeciwhistaminowe, witaminę C) oraz antybiotyki, w zależności od wyników posiewu materiału pobranego z jamy nosowo-gardłowej.

W razie podejrzenia wystąpienia odmiany zwykłej rumienia wielopostaciowego w wyniku stosowania środka farmakologicznego należy go bezwzględnie odstawić. Miejscowo podaje się kremy obojętne lub z zawartością steroidów niefluorowanych.

Mariusz Kłos

Bibliografia
  • "Choroby skóry dla studentów medycyny i lekarzy", Stefania Jabłońska, Tadeusz Chorzelski, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
  • "Dermatologia i wenerologia, podręcznik dla szkół medycznych", wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa