Niesztowica

Niesztowica jest wykwitem pęcherzowo-ropnym, który przekształca się w owrzodzenie pokryte uwarstwionym strupem. Przyczyną jest mieszane zakażenie gronkowcami i paciorkowcami (podobnie jak w liszajcu zakaźnym).

Czynnikami sprzyjającymi rozwojowi nieprawidłowości są zaniedbania higieniczne, zwłaszcza dotyczące okolic dotkniętych chorobami przebiegającymi ze świądem. Również niedożywienie lub ogólne wyniszczenie są czynnikami usposabiającymi do wystąpienia niesztowicy.

Objawy niesztowicy

Pierwotna zmiana skórna w przebiegu niesztowicy to pęcherz, który z łatwością ulega rozerwaniu. Jego dno rozpada się z wytworzeniem owrzodzenia. Wysypki skórne zlokalizowane są przede wszystkim na kończynach dolnych (głównie skóra goleni) oraz tułowiu, pośladkach, a rzadko na kończynach górnych.

Czas trwania niesztowicy to najczęściej kilka tygodni, po ustąpieniu zmian pozostają blizny obwodowo przebarwione. Rozprzestrzenianie się wykwitów skórnych następuje drogą samowszczepiania, w tym mechanizmie może powstać szereg różnych zmian, takich jak pęcherze, owrzodzenia, stupy, czy blizny.

Rozpoznanie niesztowicy

W procesie diagnostycznym istotne znaczenie ma potwierdzenie typowych dla niesztowicy cech klinicznych, w różnicowaniu niezbędne jest wykluczenie czyraka, który przebiega z czopem martwiczym, większą bolesnością i nie towarzyszą mu owrzodzenia.

Leczenie niesztowicy

Ogólnoustrojowa terapia polega na podawaniu antybiotyków oraz preparatów wzmacniających i bodźcowych. Zasadnicze znaczenie ma stwierdzenie występowania i eliminacja czynników sprzyjających pojawieniu się zmian chorobowych na skórze.

Miejscowo we wczesnym okresie należy przecinać pęcherze i oczyszczać owrzodzenia, kolejno stosuje się aerozole i kremy zawierające antybiotyki.

Mariusz Kłos

Bibliografia
  • "Choroby skóry dla studentów medycyny i lekarzy", Stefania Jabłońska, Tadeusz Chorzelski, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
  • "Dermatologia i wenerologia, podręcznik dla szkół medycznych", wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa