Marskość wątroby

Marskość wątroby jest to choroba, która charakteryzuje się czterema głównymi zmianami morfologicznymi w wątrobie. Są to: ubytek czynnego miąższu, włóknienie, regeneracja guzkowa bez zachowania właściwej dla prawidłowej architektury wątroby, krótkie połączenia między łożyskiem wrotnym a układem żylnym.

Przewlekły stan zapalny, który doprowadza do uszkodzenie wątroby może być wywołane przez alkohol, wirusy oraz inne czynniki takie jak: choroby dróg żółciowych, choroba Wilsona, wrodzona hemochromatoza, niedobór alfa1-antytrypsyny. Marskość może być także kryptogenna. Wszystko to doprowadza do niewydolności wątroby oraz nadciśnienia wrotnego.

Marskość wątroby dzieli się na dwie postacie: żółciową i bezżółtaczkową. Pierwsza z nich to marskość cholestatyczna pierwotna, cholangiolityczna lub żółciowa wtórna. Do drugiej grupy należy marskość wrotna (drobnoguzkowa lub wielkoguzkowa), splenogenna oraz dysmetaboliczna (barwnikowa, choroba Wilsona, marskość w przebiegu porfirii).

U dzieci marskość wątroby należy różnicować z wrodzonym zwłóknieniem wątroby. Rozpoznanie choroby ustala się za pomocą biopsji.

Objawy marskości wątroby

Marskość wątroby rozpoczyna się od uczucia ogólnego osłabienia, uczucia rozbicia oraz postępującego spadku sił. W niektórych przypadkach występuje uczucie pełności w nadbrzuszu oraz uczucie ciężaru.

Masa mięśniowa kończyn zanika, a obwód brzucha zwiększa się w wyniku wodobrzusza. Na skórze i na języku pojawiają się zmiany naczyniowe, występuje rumień dłoniowy, przykurcz Dupuytrena, białe paznokcie oraz żółtaczka. Wątroba i śledziona są powiększone.

U mężczyzn występuje ginekomastia oraz zaburzenia potencji, a także utrata owłosienia na wzgórku łonowym i pod pachami, atrofia jąder. U kobiet można spotkać zaburzenia miesiączkowania.

Leczenie marskości wątroby

Nie ma jak dotąd skutecznego leczenia marskości wątroby. Zatrzymanie postępu choroby uzyskuje się poprzez likwidację czynników etiologicznych, np. eliminację wirusów hepatotropowych oraz abstynencje alkoholową.

Każde wrodzone leczenie ma charakter objawowy. Podaje się glikokortykosteroidy, penicylaminę. Szczególnie ważna jest dieta uwzględniająca tłuszcze MCT oraz ograniczająca sód. Należy pamiętać o podawaniu witamin, zwłaszcza z grupy rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E, K). Często trzeba podjąć decyzję o przeszczepie wątroby.

Monika Kozak

Bibliografia
  • "Diagnostyka ogólna chorób wewnętrznych", E. i A. Szczeklik, wyd. PZWL, Warszawa
  • "Interna dla stomatologów", G. Oehler, W. H. Krause, wyd. PZWL, Warszawa
  • "Patologia", Robbins, wyd. Urban & Partner, Wrocław