Liszajec pęcherzowy noworodków należy do grupy chorób skórnych o charakterze infekcyjnym. Zakażenie jest wywołane przez gronkowce, na skórze powstają wysypki pęcherzowe i pęcherzowo-ropne w pierwszych tygodniach życia, nie występują natomiast objawy ogólne w przebiegu liszaja pęcherzowego noworodków.
Do infekcji gronkowcem (najczęściej złocistym) może dochodzić w szpitalach na oddziałach, gdzie noworodki przebywają po porodzie. Do przeniesienia drobnoustrojów dochodzi prawdopodobnie w czasie pielęgnacji dzieci przez personel medyczny.
Objawy liszajca pęcherzowego noworodków
Na zainfekowanej skórze noworodków pojawiają się pęcherze. Początkowo zawierają one treść surowiczą, później surowiczo-ropną. Umiejscowienie zmian może być rozmaite, okres trwania choroby to zazwyczaj kilka dni.
W przebiegu liszajca pęcherzowego noworodków nie obserwuje się podwyższonej temperatury, powiększenia węzłów chłonnych, czy wątroby.
Leczenie liszajca pęcherzowego noworodków
Terapia w liszajcu pęcherzowym noworodków jest wyłącznie miejscowa, stosuje się aerozole i kremy zwierające preparaty antybiotykowe lub środki odkażające. Rzadko zachodzi konieczność ogólnego podawania leków. Ma to miejsce w przypadkach zaawansowanych i zajmujących większe obszary skórne.
Rokowanie w liszajcu pęcherzowym noworodków
Liszajec pęcherzowy noworodków rokuje dobrze. Zastosowane leczenie miejscowe jest najczęściej wystarczające. Niebezpieczeństwo mogą stwarzać jedynie inne zakażenia gronkowcowe, które nieraz współistnieją z liszajcem pęcherzowym.
Mariusz Kłos