Liszaj zwykły przewlekły

Liszaj zwykły przewlekły jest schorzeniem przebiegającym ze zmianami skórnymi spowodowanymi silnym świądem, drapaniem i nadmierną reaktywnością w stosunku do bodźców zewnętrznych. Część autorów uważa, że schorzenie jest łagodną postacią atopowego zapalenia skóry.

Tutaj główne znaczenie mają jednak czynniki psychiczne (emocje wywołują lub nasilają świąd skóry). Tak zwany próg świądowy jest obniżony, oznacza to pojawienie się dolegliwości, nawet po zadziałaniu bodźca, który u osób zdrowych nie wywołuje uczucia swędzenia. Ogniska chorobowe często zlokalizowane są w związku z tym w miejscach narażonych na ucisk, który jest mechanicznym bodźcem prowadzącym u niektórych chorych do zapoczątkowania zmian.

Objawy liszaja zwykłego przewlekłego

Zmiany skórne przy liszaju zwykłym przewlekłym mają barwę czerwono-sino-brunatną, ich powierzchnia wykazuje pobruzdowania, są pokryte złuszczającym się naskórkiem i przechodzą w zdrową tkankę bez wyraźnej granicy. Umiejscowienie zmian bywa różne, ale najczęściej lokalizują się na karku, łokciach, w okolicach odbytu i narządów płciowych, a także na przednich powierzchniach podudzi.

Liszaj zwykły przewlekły częściej występuje w dojrzałym wieku i u osób starszych. Przebieg choroby jest wielomiesięczny, a w niektórych przypadkach nawet wieloletni, z okresowymi zaostrzeniami i osłabieniami procesu chorobowego. Cechą charakterystyczną jest świąd, który nasila się zwłaszcza pod wpływem burzliwych emocji.

Rozpoznanie liszaja zwykłego przewlekłego

Rozpoznanie liszaja zwykłego przewlekłego ustala się na podstawie wyglądu zmian skórnych i ich lokalizacji, nasilonego świądu towarzyszącego oraz nawrotowego i przewlekłego charakteru choroby. Różnicowanie obejmuje inne jednostki chorobowe, takie jak zapalenie atopowe lub kontaktowe skóry, liszaj płaski przerosły i łuszczyca.

Leczenie liszaja zwykłego przewlekłego

Miejscowo na chorobowo zmienione miejsca stosuje się silne maści i kremy z kortykosteroidami (np. z betametazonem) oraz środki redukujące również w połączeniu ze sterydami. Doustnie podawać można leki przeciwhistaminowe oraz uspokajające. Pomocna może być także terapia trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi.

Mariusz Kłos

Bibliografia
  • "Choroby skóry dla studentów medycyny i lekarzy", Stefania Jabłońska, Tadeusz Chorzelski, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa