Krzywica

Krzywica jest schorzeniem ogólnoustrojowym charakterystycznym dla wieku rozwojowego. Występuje jedynie u dzieci, jej odpowiednikiem u osób dorosłych jest osteomalacja. Zmiany obserwowane w krzywicy to zaburzenia mineralizacji osteoidu i chrząstki wzrostowej.

Najczęstszą przyczyną pojawienia się nieprawidłowości jest niedobór witaminy D3. Przez długi czas nie obserwuje się obniżonego poziomu wapnia w surowicy krwi, ponieważ ulega on normalizacji wskutek rozwoju wtórnej nadczynności przytarczyc (wapń jest uwalniany do krwi ze struktur kostnych). Rzadziej krzywica może być spowodowana niedoborem wapnia i fosforanów.

Czynniki ryzyka krzywicy

U niemowląt wskutek intensywnego wzrostu, nieodpowiedniego żywienia (powodującego niedobór wapnia, witaminy D3 i fosforanów w diecie), niedostateczne nasłonecznienie (prowadzące do obniżenia produkcji aktywnych metabolitów witaminy D w skórze) oraz brak suplementacji witaminy D3 i osłabione wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego mogą sprzyjać rozwojowi krzywicy.

Poza tym wcześniactwo, żywienie pozajelitowe i niektóre zespoły genetyczne sprzyjają obniżeniu poziomu fosforanów w surowicy krwi, co sprzyja powstawaniu krzywicy. Również niektóre wrodzone schorzenia wywołują spadek stężenia wapnia, co również skutkuje rozwojem nieprawidłowości kostnych i objawów typowych dla krzywicy.

Objawy krzywicy

Objawami zwiastunowymi (ogólnoustrojowymi) krzywicy u niemowląt są przede wszystkim: drażliwość, niepokój, pocenie się główki w trakcie karmienia, kręcenie główką i brak apetytu, prowadzący do obniżenia przyrostu masy ciała. Poza tym występują skłonności do zaparć, zaburzenia snu i obniżone napięcie mięśni.

Krzywica czynna (kwitnąca) rozwija się po kilku tygodniach, nieleczona prowadzi do powstania zmian w obrębie kości, co skutkuje wystąpieniem deformacji w obrębie klatki piersiowej (powstaje tzw. kurza klatka piersiowa), czaszka przyjmuje charakterystyczny kształt, jest kwadratowa, pojawiają się tzw. bransolety krzywicze (deformacje w okolicach kości przedramienia i podudzia) i różaniec krzywiczy (zgrubienia w obrębie połączeń części kostnych z chrzęstnymi żeber).

Ponadto występuje tzw. garb krzywiczy, dochodzi do rozmiękania potylicy, wtórnie mogą wystąpić objawy tężyczki. Dodatkowo obserwuje się powiększenie ciemiączka przedniego i opóźnienie jego zarastania, skrzywienie kończyn dolnych (wygięcie w kształcie litery O i X), deformację miednicy, płaskostopie oraz opóźniony wzrost. Również później wyrzynają się zęby u dzieci chorych na krzywicę.

Rozpoznanie krzywicy

W ustaleniu rozpoznania krzywicy pomocne jest stwierdzenie występowania objawów ogólnoustrojowych i kostnych, ponadto wykazanie zmian w obrazach rentgenowskich kości i nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych, dotyczących przede wszystkim gospodarki wapniowo-fosforanowej, wskazują na występowanie krzywicy.

Konieczne jest oznaczenie poziomu wapnia, fosforanów, enzymu fosfatazy zasadowej, parathormonu i kalcytriolu w surowicy krwi oraz fosforanów i cAMP w moczu, w razie podejrzenia krzywicy u dziecka.

Profilaktyka i leczenie krzywicy

Postępowanie mające na celu zapobieżenie krzywicy rozpoczyna się już w ciąży. W tym okresie ważne znaczenie ma racjonalne odżywianie, dostarczanie odpowiednich ilości białka, witamin i minerałów. Również przebywanie na słońcu i przyjmowanie witaminy D3 jest istotnym postępowaniem profilaktycznym w ciąży.

Po porodzie konieczne jest odpowiednie żywienie niemowląt i dodatkowa suplementacja witaminy D3 oraz przebywanie dzieci na słońcu, co stanowi ważny aspekt profilaktyki i leczenia krzywicy. Należy również pamiętać o możliwości wystąpienia objawów przedawkowania witaminy D3, w razie przyjmowania wyższych niż zalecono dawek tego preparatu.

Rokowanie krzywicy

W przypadkach wczesnego rozpoznania i odpowiedniego leczenia krzywicy nie dochodzi do rozwoju niekorzystnych następstw krzywicy, rokowanie jest wówczas pomyślne. Nieleczona krzywica prowadzi do powstania deformujących zmian w obrębie kości i opóźnienia rozwoju dziecka, co związane jest z gorszym rokowaniem.

Mariusz Kłos

Bibliografia
  • "Medycyna wewnętrzna", Gerd Herold i współautorzy, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
  • "Pediatria", red. nauk. Krystyna Kubicka, Wanda Kawalec, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa

Komentarze Krzywica

Kasia | 2011-09-25 21:46

A jaką Witaminę D podajesz? Bo my na przykład naszemu dziecku dajemy Vigantol. Ma łatwy w obsludze dozownik ktory też i dla dziecka jest wygodny.

Paul a | 2011-10-10 14:37

Wiem, że moja siostrzenica też przyjmuje Vigantol - mamy w rodzinie zaprzyjaźnionego lekarza i właśnie ten lek jej zapisał. Siostra jest zadowolona, oczywiście dba też o dietę małej i zabiera na częste spacery