Krwawienia młodocianych

Krwawienia młodocianych należą do zaburzeń o charakterze czynnościowym, które mają wiele wspólnego z krwawieniami pojawiającymi się w okresie przekwitania. Okres dojrzewania cechuje się dużą zmiennością w obrębie ośrodkowego i autonomicznego układu nerwowego. Dodatkowo typowe jest występowanie niedoczynności lutealnej.

Przyczyny krwawień młodocianych

Podstawowymi przyczynami pojawienia się krwawienia młodocianych są zaburzenia aktywności związanej z krzepnięciem krwi i rozpuszczaniem skrzepu, które dotyczą błony śluzowej macicy oraz nadmiar hormonów estrogenów z nieobecnością fazy wydzielniczej.

Stymulacja estrogenowa, bez następczego działania gestagennego, skutkuje ścieńczeniem naczyń krwionośnych i pojawieniem się zatokowatych przestrzeni w błonie śluzowej macicy, w których powstają zakrzepy.

Leczenie krwawień młodocianych

Prowadzenie terapii krwawień młodocianych jest związane z kontrowersyjnym problemem stosowania leków hormonalnych u pacjentek w młodym wieku. Wyróżnia się dwa etapy leczenia: zahamowanie krwawienia i postępowanie uzupełniające.

W celu zahamowania krwawienia można zastosować preparaty o działaniu gestagennym, a jeśli krwawienie trwa ponad 10 dni lub gdy stwierdzi się bolesność macicy, konieczne jest włączenie terapii antybiotykowej.

W tych sytuacjach wskazane jest odtworzenie całej drugiej fazy cyklu miesiączkowego przez podawanie preparatów gestagennych i estradiolu. Można również stosować leki hamujące proces fibrynolizy.

Postępowanie uzupełniające przy krwawieniach młodocianych należy prowadzić przez 2-4 cykle miesiączkowe. Przy współistnieniu podwyższonego poziomu estrogenu w surowicy krwi i kiedy jego stężenie jest prawidłowe, zaleca się stosowanie preparatu gestagennego od 16. do 25. dnia cyklu.

W rzadkich przypadkach krwawień młodocianych, kiedy stwierdza się niedobór estrogenów, wystarczające jest zastosowanie małych dawek estrogenów, podawanych metodą sekwencyjną.

Rokowanie krwawień młodocianych

Rokowanie krwawień młodocianych jest pomyślne. W razie podjęcia leczenia hormonalnego szybko dochodzi do ustabilizowania się cyklu miesiączkowego. Wiele przypadków w ogóle nierozpoznanych i nieleczonych ulega samoistnej regulacji.

Mariusz Kłos

Bibliografia
  • "Położnictwo i ginekologia", red. nauk. Grzegorz H. Bręborowicz, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
  • "Położnictwo praktyczne i operacje położnicze", red. Pschyrembel Willibald, Dudenhausen Joachim, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa