Kardiomiopatie

Kardiomiopatie to grupa chorób mięśnia serca prowadząca do jego dysfunkcji jako pompy.

Kardiomiopatie pierwotne

Kardiomiopatie pierwotne rozpoznaje się w przypadku, gdy brak jest czynnika wywołującego zmiany w mięśniu sercowym. Do kardiomiopatii pierwotnych zalicza się:

Kardiomiopatie zastoinowe (Cafdiomyopathiae congestivae)
Należą do najczęstszych postaci kardiomiopatii. Charakteryzują się znacznym powiększeniem mięśnia sercowego. Patologiczne rozszerzenie komory serca prowadzić może do niedomykalności zastawki dwudzielnej lub trójdzielnej.

Kardiomiopatie zaciskające (Cardtomyopaifhiae constrictivae)
Kardiomiopatie zaciskające następują w wyniku zwłóknienia mięśnia sercowego. Stan ten prowadzi do upośledzenia kurczliwości serca, a w konsekwencji do niewydolności prawokomorowej z wysokim ciśnieniem żylnym.

W wyniku badania radiologicznego stwierdza się jasne pole płucne będące konsekwencją zmniejszonego przepływu krwi w krążeniu małym. W diagnozie różnicowej należy uwzględnić choroby mięśnia sercowego będące wynikiem odkładania się w nim różnych substancji np. skrobiawica, hemochromatoza czy choroba Pompego.

Kardiomiopatie przerostowe (Cardiomyopathiae hypertrophicae)
Kardiomiopatie przerostowe cechują się samoistnym przerostem lewej komory serca. Jeżeli przerost mięśnia lewej komory przebiega w kierunku jej wnętrza dochodzi do zmniejszenia światła komory. Prowadzi to do lewokomorowego zwężenia drogi odpływu krwi - kardiomiopatii zaporowej (cardiomyopathia obstructiva). Przykładem jej jest samoistne przerostowe, podzastawkowe zwężenie aorty.

Kardiomiopatie wtórne

Kardiomiopatie wtórne to takie, w występowaniu których wskazać można na współistnienie jednego lub więcej czynników etiologicznych. Do kardiomiopatii wtórnych zalicza się m.in. kardiomiopatie zapalne, naciekające i niedokrwienne.

Leczenie kardiomiopatii

W leczeniu kardiomiopatii podstawą jest oszczędzający tryb życia chorego. A w przypadku niewydolności krążenia konieczne jest nawet dłuższe leżenie w łóżku. Terapia oparta jest również na specjalnej diecie niskosodowej, z zastosowaniem diuretyków i naparstnicy i zakazie spożywania alkoholu. W przypadku samoistnego przerostowego, podzastawkowego zwężenia aorty stosuje się leczenie chirurgiczne.

W leczeniu kardiomiopatii wtórnych, stosuje się terapię przyczynową.

Rokowanie w kardiomiopatiach

Rokowanie w kardiomiopatiach pierwotnych jest niepomyślne. W kardiomiopatiach wtórnych rokowanie uzależnione jest od przyczyny uszkodzenia mięśnia sercowego. Przy stałym leczeniu chorób nasilających kardiomiopatię możliwe jest utrzymanie dobrej jakości życia chorego.

Żaneta Malec

Bibliografia
  • "Choroby wewnętrzne", Andrzej Szczeklik, wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków
  • "Choroby wewnętrzne", Franciszek Kokot, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa