Hipoaldosteronizm

Hipoaldosteronizm polega na obniżonym wydzielaniu aldosteronu w wyniku uszkodzenia zewnętrznej warstwy kory nadnerczy (wynikającego z ostrego procesu zapalnego, przerzutów nowotworowych, skrobiawicy, hemochromatozy, krwotoku do nadnerczy lub bliskiego sąsiedztwa), bądź też z powodu defektów enzymatycznych (np. desmolas, hydrogenaz, dehydrogenaz, syntazy aldosteronowej).

Stan ten może być efektem usunięcia obu nadnerczy, zaawansowanego wieku, stosowania leków hamujących wydzielanie reniny (np. NLPZ), stosowania diuretyków oszczędzających potas. Pod wpływem upośledzonego zatrzymywania jonu sodu i wody przez nerki dochodzi do wzmożonego wydzielania reniny i angiotensyny.

Objawy hipoaldosteronizmu

W hipoaldosteronizmie dominuje hipotonia (niedociśnienie). Można również spotkać hiponatremię, hiperkalemię, kwasicę metaboliczną.

Przyczyny hipoaldosteronizmu

Hipoaldosteronizm spowodowany jest niedoborem aldosteronu w wyniku

łania czynników nerkowych i pozanerkowych.

Niedobór aldosteronu może wystąpić w wyniku ubocznych skutków działania niektórych leków takich jak: beta - blokery, heparyna, metyrapon, elipten.

Przyczyną hipoaldosteronizmu mogą być zmiany anatomiczne w układzie przykłębkowym powodujące hiporeninemię prowadzącą do wtórnego niedoboru aldosteronu. Hipoaldosteronizm hiporeninowy występuje najczęściej u chorych na cukrzycę.

Zmniejszenie lub zahamowanie wydzielania aldosteronu należy brać również pod uwagę u osób z prawidłowa funkcją nerek. Chorobę różnicuje się z innymi przyczynami hiperkaliemii występującymi poza układem wewnątrzwydzielniczym

Żaneta Malec

Bibliografia
  • "Choroby wewnętrzne", Andrzej Szczeklik, wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków
  • "Choroby wewnętrzne", Franciszek Kokot, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa