Hiperaldosteronizm wtórny

Hiperaldosteronizm wtórny to różne stany chorobowe wywołane pozanadnerczowym zwiększonym wydzielaniem aldosteronu, na skutek wzmożonej aktywacji układu hormonalno - enzymatycznego reninowo-angiotensynowego (RAA). Charakteryzuje się wzmożonym wydzielaniem ARO oraz angiotensyny II.

Hiperaldosteronizm powstaje w przypadkach: nefropatii, nadciśnienia, zatrucia ciążowego, nerczycy, przyjmowania środków antykoncepcyjnych, zwężenia tętnicy nerkowej, utraty wody i elektrolitów, nadmiernego dostarczania potasu, utraty sodu, hipowolemii, nadprodukcji ACTH, przyjmowania leków przeczyszczających i moczopędnych, niewydolności serca, zawału serca, guza wydzielającego reninę.

Niektóre z wyżej przytoczonych stanów chorobowych wpływają na sprawność wątroby. Przy obniżonej sprawność wątroby może dojść do niewłaściwych przemian metabolicznych steronu i nagromadzenia aktywnej postaci hormonu. Skutkuje to szczególnym przypadkiem hiperaldosteronizmu wtórnego tj. marskości oraz przekrwienia biernego wątroby.

Do wtórnego hiperaldosteronizmu może dojść także przy hiperreninemii spowodowanej nowotworem aparatu przykłębkowego.

Diagnoza hiperaldosteronizmu wtórnego

W przypadku hiperaldosteronizmu wtórnego oznaczenia aldosteronemii i aldosteronurii, nie ma istotnego znaczenia. Czynnikami wskazującymi mogą być upośledzony metabolizm, zmienione wydzielanie przez nerki oraz zaburzony klirens metaboliczny.

Leczenie hiperaldosteronizmu wtórnego

Leczenie wtórnego hiperaldosteronizmu opiera się na terapii choroby podstawowej.

Żaneta Malec

Bibliografia

• "Choroby wewnętrzne", Andrzej Szczeklik, wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków
• "Choroby wewnętrzne", Franciszek Kokot, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa

Wątki Hiperaldosteronizm wtórny
nefropatia nadciśnienie zatrucie ciążowe nerczyca zwężenie tętnicy nerkowej utrata wody utrata elektrolitów nadprodukcja ACTH hiperreninemia upośledzony metabolizm tętnica nerkowa nerka