Gruźlicze zapalenie otrzewnej (Peritonitis tuberculosa) jest wynikiem wtórnego umiejscowienia choroby na drodze hematogennej lub przez przejście z pobliskich narządów. Dotyka osoby w różnym wieku, a jej przebieg jest przewlekły.
Postacie kliniczne gruźliczego zapalenia otrzewnej
Wyróżnia się następujące postacie gruźliczego zapalenia otrzewnej:
- zapalenie wysiękowe - występuje najczęściej, przebiega z wytworzeniem dużej ilości płynu w jamie otrzewnej; raczej dobre rokowanie,
- zapalenie wytwórcze (zlepne) - prowadzi do powstania zrostów pętli jelita i powstania niedrożności przewodu pokarmowego; rokowanie niepewne,
- zapalenie serowato-ropne - z możliwymi perforacjami do narządów i gruczołów jamy brzusznej; niepomyślne rokowanie.
Objawy gruźliczego zapalenia otrzewnej
Dominującym objawem gruźliczego zapalenia otrzewnej jest ogólne osłabienie, gorączka, obniżenie masy ciała, bóle brzucha, a niekiedy nudności i zaparcia. Wzdęty brzuch z wyrównanym pępkiem obserwuje się u chorych w przypadku większej ilości płynu w jamie brzusznej. Po prawej stronie brzucha w badaniu przedmiotowym stwierdza się wyczuwalne, nieregularne twory guzowate Zmiany występujące w procesie chorobowym mogą być lekko tkliwe lub całkiem niebolesne.
Decydujące znaczenie w ocenie otrzewnej ma badanie laparoskopowe.
W badaniach laboratoryjnych gruźliczego zapalenia otrzewnej obserwuje się brak leukocytozy, przyspieszony OB, a także charakterystyczny w tej chorobie dodatni odczyn dwuazowy w moczu.
Leczenie gruźliczego zapalenia otrzewnej
Leczenie gruźliczego zapalenia otrzewnej jest długotrwałe i opiera się na terapii antybiotykowej. Istotną rolę odgrywa tu również leczenie klimatyczne.
Po dojściu do zdrowia średnio w ciągu roku następują nawroty choroby. Poważne znaczenie ma stan gruźlicy innych narządów i możliwość wystąpienia komplikacji.
Żaneta Malec