Gastroenteropatia wysiękowa

Gastroenteropatia wysiękowa (Gaffroenteropathia exsudativa) to schorzenie związane z obfitą utratą białka do przewodu pokarmowego. Synteza białka w wątrobie nie jest w stanie nadążyć za utratą. Powstająca hipoproteinemia prowadzi do obrzęków i przesięków w jamach ciała.

Gastroenteropatia wysiękowa występuje w chorobie Menetriera w formie idiopatycznej połączonej z limfangiektazją oraz wtórnie towarzyszyć może wielu chorobom przewodu pokarmowego, takim jak: nieswoiste zapalenie jelit, celiakia, wrzody trawienne, nadżerki żołądka, sprue tropikalna.

Gastroenteropatia wysiękowa różni się od hipoproteinemii i obrzęków nerczycowych niską zawartością tłuszczów w osoczu. W obrazie rentgenowskim uwidacznia się obrzęk błony śluzowej. Utratę białka w organizmie stwierdza się wstrzykując dożylnie znakowaną albuminę, ceruloplazminę, wysokocząsteczkowy dekstran lub poliwinylopirolidon.

Objawy gasteroenteropatii wysiękowej

Najczęstszymi objawami gasteroenteropatii wysiękowej są: często tłuszczowa i przewlekła biegunka, wymioty, nudności, niedożywienie, wyniszczenie w zaawansowanych przypadkach, wodobrzusze, objawy niedoboru witamin A i D, obrzęki. Rzadziej pojawiają się płyn w jamie opłucnej i w worku osierdziowym.

Rozpoznanie gasteroenteropatii wysiękowej polega na wykluczeniu innych przyczyn hipoalbuminemii i obrzęków takich jak niedożywienie, choroby wątroby, białkomocz.

Leczenie gastroenteropatii wysiękowej

Leczenie gastroenteropatii wysiękowej polega na podawaniu albuminy ludzkiej lub osocza. Stosuje się dietę ubogą w sól, bogatą w białka, bogatą tłuszcze zawierające średniołańcuchowe kwasy tłuszczowe. Jeśli jest to możliwe, należy leczyć chorobę podstawową.

Żaneta Malec

Bibliografia
  • "Choroby wewnętrzne", Andrzej Szczeklik, wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków
  • "Choroby wewnętrzne", Franciszek Kokot, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa