Choroba Hecka

Choroba Hecka należy do grupy wirusowych schorzeń skórnych przebiegających z grudkowymi wykwitami w obrębie błon śluzowych. Czynnikiem wywołującym jest wirus brodawczaka ludzkiego HPV typu 13 i 32, który jest charakterystyczny dla tej jednostki chorobowej.

Choroba Hecka występuje przede wszystkim u Eskimosów i w niektórych krajach Afryki, Ameryki Północnej i Południowej, rzadko przypadki obserwowane są wśród mieszkańców Europy.

Objawy choroby Hecka

W chorobie Hecka występują duże, niezapalne i płasko-wyniosłe grudki w obrębie błon śluzowych warg, policzków i języka.

U pacjentów nie stwierdza się żadnych objawów ogólnoustrojowych. Przebieg schorzenia jest przewlekły i wieloletni. Nieleczone zmiany mogą ustępować samoistnie.

Rozpoznanie choroby Hecka

Typowe cechy kliniczne i histologiczne choroby Hecka wskazują na takie rozpoznanie. Diagnoza powinna być potwierdzona badaniami wirusologicznymi wykazującymi obecność określonych typów wirusa HPV.

W różnicowaniu choroby Hecka konieczne jest wykluczenie brodawek zwykłych i kłykcin kończystych (rzadko pojawiają się w obrębie błon śluzowych), które mogą wykazywać podobne cechy kliniczne.

Leczenie i rokowanie w chorobie Hecka

Podstawową metodą postępowania terapeutycznego przy chorobie Hecka są metody chirurgiczne polegające na wycięciu zmian. Rokowanie w przypadku zastosowanego leczenia jest pomyślne.

Również przypadki nierozpoznane mają skłonności do samoistnego ustępowania, ponadto w chorobie Hecka nieobecne są objawy ogólne, dlatego prognoza jest korzystna.

Mariusz Kłos

Bibliografia
  • "Choroby skóry dla studentów medycyny i lekarzy", Stefania Jabłońska, Tadeusz Chorzelski, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
  • "Dermatologia i wenerologia, podręcznik dla szkół medycznych", wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa