Autoimmunologiczne zapalenie wątroby

Autoimmunologiczne zapalenie wątroby jest to choroba z autoagresji, która bardzo rzadko występuje. Szczególnie można ją spotkać u młodych kobiet w wieku 20-30 lat. Choroba może przebiegać powoli lub w bardzo nasilony sposób. Charakteryzuje się bardzo dobrą odpowiedzią na leczenie immunosupresyjne.

Nie ma dokładnych informacji na temat etiologii autoimmunologicznego zapalenia wątroby. Jedną z głównych przyczyn choroby są uwarunkowania genetyczne. Towarzyszy mu obecność przeciwciał przeciwjądrowych oraz przeciwciał przeciwko LKM.

Wyróżnia się trzy typy autoimmunologicznego zapalenia wątroby. Typ I autoimmunologicznego zapalenia wątroby posiada krążące przeciwciała przeciwjądrowe lub przeciw komórkom mięśniowym gładkim.

Typ II autoimmunologicznego zapalenia wątroby charakteryzuje się przeciwciałami przeciwko antygenom mikrosomalnym komórek wątroby i nerek.

Typ III autoimmunologicznego zapalenia wątroby posiada obecne przeciwciała przeciwko rozpuszczalnemu antygenowi wątroby.

Objawy autoimmunologicznego zapalenia wątroby

Autoimmunologiczne zapalenie wątroby charakteryzuje się bezobjawowym przebiegiem z ewentualnym osłabieniem i artralgią. Czasami występuje hepatomegalia.

W rozwiniętym autoimmunologicznym zapaleniu wątroby pojawia się autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, zapalenie naczyń, reumatoidalne zapalenie stawów lub bielactwo idiopatyczne.

Leczenie autoimmunologicznego zapalenia wątroby

Autoimmunologiczne zapalenie wątroby leczy się za pomocą prenidazolonu i azatiopryny.

Monika Kozak

Bibliografia
  • "Interna dla stomatologów", G. Oehler, W. H. Krause, wyd. PZWL, Warszawa
  • "Patologia", Robbins, wyd. Urban & Partner, Wrocław